Home ->Dictionaries ->English/Dutch ->Translate provoking

Translate provoking from English to Dutch

Summary
English to Dutch:   more detail...
  1. provoking:
  2. provoke:
  3. Wiktionary:

English

Detailed Translations for provoking from English to Dutch

provoking:

provoking adj

  1. provoking (provocative; defiant; daring; ostentatious)
    uitdagend; provocerend
  2. provoking (exasperating; tantalizing; annoying; )
    tergend; treiterig
  3. provoking (defying; defiant; facing; braving)
    tartend; trotserend

provoking [the ~] noun

  1. the provoking (alluring)
    uitlokken; provoceren

provoking verb

  1. provoking (alluring; flirt)
    flirten
    • flirten verb (flirt, flirtte, flirtten, geflirt)

Translation Matrix for provoking:

NounRelated TranslationsOther Translations
provoceren alluring; provoking
uitlokken alluring; provoking
VerbRelated TranslationsOther Translations
flirten alluring; flirt; provoking be on the make; dally; flirt; fool around
provoceren arouse; badger; bait; give rise to; needle; provoke; put someone on to something; stimulate; urge
uitlokken badger; bait; give rise to; needle; provoke
AdjectiveRelated TranslationsOther Translations
provocerend daring; defiant; ostentatious; provocative; provoking
tergend annoying; exasperating; nagging; provoking; tantalising; tantalizing; tormenting
treiterig annoying; exasperating; nagging; provoking; tantalising; tantalizing; tormenting
uitdagend daring; defiant; ostentatious; provocative; provoking
- agitating; agitative
OtherRelated TranslationsOther Translations
- annoying; vexatious
ModifierRelated TranslationsOther Translations
tartend braving; defiant; defying; facing; provoking defiant; exceeding
trotserend braving; defiant; defying; facing; provoking

Related Words for "provoking":


Synonyms for "provoking":


Related Definitions for "provoking":

  1. causing or tending to cause anger or resentment1
    • a provoking delay at the airport1

provoking form of provoke:

to provoke verb (provokes, provoked, provoking)

  1. to provoke (give rise to; badger; needle; bait)
    aanleiding geven tot; provoceren; uitlokken; ophitsen; uitdagen
    • aanleiding geven tot verb (geef aanleiding tot, geeft aanleiding tot, gaf aanleiding tot, gaven aanleiding tot, aanleiding gegeven tot)
    • provoceren verb (provoceer, provoceert, provoceerde, provoceerden, geprovoceerd)
    • uitlokken verb (lok uit, lokt uit, lokte uit, lokten uit, uitgelokt)
    • ophitsen verb (hits op, hitst op, hitste op, hitsten op, opgehitst)
    • uitdagen verb (daag uit, daagt uit, daagde uit, daagden uit, uitgedaagd)
  2. to provoke (pester; tease; bully; )
    pesten; plagen; koeioneren; kwellen; treiteren; tergen; narren; tarten; sarren
    • pesten verb (pest, pestte, pestten, gepest)
    • plagen verb (plaag, plaagt, plaagde, plaagden, geplaagd)
    • koeioneren verb (koeioneer, koeioneert, koeioneerde, koeioneerden, gekoeioneerd)
    • kwellen verb (kwel, kwelt, kwelde, kwelden, gekweld)
    • treiteren verb (treiter, treitert, treiterde, treiterden, getreiterd)
    • tergen verb (terg, tergt, tergde, tergden, getergd)
    • narren verb
    • tarten verb (tart, tartte, tartten, getart)
    • sarren verb (sar, sart, sarde, sarden, sarde)
  3. to provoke (put someone on to something; urge; arouse; stimulate)
    aanzetten tot; provoceren; instigeren
    • provoceren verb (provoceer, provoceert, provoceerde, provoceerden, geprovoceerd)
    • instigeren verb (instigeer, instigeert, instigeerde, instigeerden, geïnstigeerd)
  4. to provoke (tease)
    ontlokken
    • ontlokken verb (ontlok, ontlokt, ontlokte, ontlokten, ontlokt)
  5. to provoke (create; engender; cause; give rise to; produce)
    verwekken
    • verwekken verb (verwek, verwekt, verwekte, verwekten, verwekt)

Conjugations for provoke:

present
  1. provoke
  2. provoke
  3. provokes
  4. provoke
  5. provoke
  6. provoke
simple past
  1. provoked
  2. provoked
  3. provoked
  4. provoked
  5. provoked
  6. provoked
present perfect
  1. have provoked
  2. have provoked
  3. has provoked
  4. have provoked
  5. have provoked
  6. have provoked
past continuous
  1. was provoking
  2. were provoking
  3. was provoking
  4. were provoking
  5. were provoking
  6. were provoking
future
  1. shall provoke
  2. will provoke
  3. will provoke
  4. shall provoke
  5. will provoke
  6. will provoke
continuous present
  1. am provoking
  2. are provoking
  3. is provoking
  4. are provoking
  5. are provoking
  6. are provoking
subjunctive
  1. be provoked
  2. be provoked
  3. be provoked
  4. be provoked
  5. be provoked
  6. be provoked
diverse
  1. provoke!
  2. let's provoke!
  5. provoked
  6. provoking
1. I, 2. you, 3. he/she/it, 4. we, 5. you, 6. they

Translation Matrix for provoke:

NounRelated TranslationsOther Translations
instigeren arousing; awaking; instigation
ophitsen incitement; instigation; stirring up
plagen torments
provoceren alluring; provoking
treiteren tormenting
uitlokken alluring; provoking
VerbRelated TranslationsOther Translations
aanleiding geven tot badger; bait; give rise to; needle; provoke
aanzetten tot arouse; provoke; put someone on to something; stimulate; urge
instigeren arouse; provoke; put someone on to something; stimulate; urge
koeioneren antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease
kwellen antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease aggrieve; hurt; offend; torment; torture
narren antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease
ontlokken provoke; tease
ophitsen badger; bait; give rise to; needle; provoke bait; chase; incite; instigate; stir up
pesten antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease nag
plagen antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease nag
provoceren arouse; badger; bait; give rise to; needle; provoke; put someone on to something; stimulate; urge
sarren antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease nag
tarten antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease nag
tergen antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease nag
treiteren antagonise; antagonize; bully; harass; pester; provoke; tease nag
uitdagen badger; bait; give rise to; needle; provoke nag
uitlokken badger; bait; give rise to; needle; provoke
verwekken cause; create; engender; give rise to; produce; provoke
- arouse; call forth; elicit; enkindle; evoke; fire; kick up; kindle; raise; stimulate
OtherRelated TranslationsOther Translations
- anger; annoy; be nasty to

Related Words for "provoke":


Synonyms for "provoke":


Related Definitions for "provoke":

  1. provide the needed stimulus for1
  2. evoke or provoke to appear or occur1
    • Her behavior provoked a quarrel between the couple1
  3. call forth (emotions, feelings, and responses)1

Wiktionary Translations for provoke:

provoke
verb
  1. to cause to become angry
provoke
verb
  1. teweegbrengen
  2. (overgankelijk) tarten, uitdagen
  3. iemands geduld op de proef stellen door hem te irriteren
Cross Translation:
FromToVia
• provoke → stoken; ontketenen ↔ entfachen — übertragen: Begierden oder heftige Gefühle erregen; eine Auseinandersetzung provozieren
• provoke → provoceren ↔ provozieren — (transitiv) (zu einer unüberlegten Handlung oder Reaktion) herausfordern, reizen
• provoke → ergeren; verontwaardigen; aanstoken; irriteren; ophitsen; op stang jagen; prikkelen; sarren; plagen; agaceren ↔ agacer — affecter d’une irritation nerveuse.
• provoke → beleggen; houden; teweegbrengen; uitschrijven; aandoen; aanrichten; stichten; veroorzaken ↔ causer — être cause de ; occasionner, provoquer.
• provoke → aandoen; aanrichten; stichten; teweegbrengen; veroorzaken; determineren; nauwkeurig bepalen; belezen; bewegen; doen besluiten; overhalen ↔ déterminer — fixer les limites de, délimiter précisément.
• provoke → ergeren; verontwaardigen ↔ indigner — Remplir d’indignation
• provoke → aanstoken; irriteren; ophitsen; op stang jagen; prikkelen; sarren ↔ irriter — mettre en colère.
• provoke → provoceren; tarten; tergen; uitdagen; uitlokken; uittarten ↔ provoquer — inciter, exciter.
• provoke → beleggen; houden; teweegbrengen; uitschrijven; leggen; plaatsen; situeren; stationeren; identificeren; vereenzelvigen ↔ situer — placer, poser en certain endroit par rapport à l’exposition, à l’aspect, au voisinage, etc.

External Machine Translations:






Your free, fast, and simple translation dictionary

Copyright © 2000-2024 Interglot ®

Page served in 0.0554 seconds
Page rendered in 1.0 seconds